Δύο γονίδια ενοχοποιούνται για την ιδιοπαθή σκολίωση, δηλαδή για την άγνωστης αιτιολογίας σκολίωση, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία ερευνών, που βρίσκονται σε εξέλιξη. Αν εξακριβωθεί ότι, όντως αυτά τα γονίδια προκαλούν τη σκολίωση, οι επιστήμονες θα μπορούν, με την ανάλυση του DNA, να έχουν πρόβλεψη για την εξέλιξη της πάθησης και να παρεμβαίνουν έγκαιρα για τη θεραπεία της, σύμφωνα με όσα επισήμανε ο καθηγητής ορθοπαιδικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Αναστάσιος Χριστοδούλου, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το 65ο Πανελλήνιο Ορθοπαιδικό Συνέδριο, που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη Αισιόδοξα είναι τα μηνύματα σχετικά με τη γονιδιακή παρέμβαση και θεραπεία, που αποτελεί σήμερα το πιο «καυτό» πεδίο στο χώρο της ιατρικής έρευνας, αφού υπόσχεται εναλλακτικές λύσεις σε συμβατικές θεραπείες ή θεραπευτικές επιλογές σε παθήσεις, όπου μέχρι πρόσφατα το θεραπευτικό όφελος ήταν ανύπαρκτο ή ελάχιστο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι, με τη γονιδιακή παρέμβαση ή και με τους αυξητικούς παράγοντες, οι ειδικοί επιστήμονες ίσως θα μπορούν να παρεμβαίνουν στο «άλυτο» και πολύ σοβαρό μέχρι σήμερα πρόβλημα των βαρέων βλαβών του νωτιαίου μυελού, που οδηγούν σε μόνιμη παράλυση των ασθενών. «Οι θεαματικές πρόοδοι, που έχουν σημειωθεί στη μοριακή βιολογία και εφαρμόστηκαν στην έρευνα γύρω από τη σπονδυλική στήλη, έδειξαν, επίσης, με την ανεύρεση γονιδίων, ότι η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στη σκολίωση, την παραμόρφωση δηλαδή της σπονδυλικής στήλης στα παιδιά», επισήμανε ο κ. Χριστοδούλου. Αναφερόμενος στις γνωστής αιτιολογίας μορφές σκολίωσης, ο κ. Χριστοδούλου επισήμανε ότι είναι μύθος πως η πάθηση οφείλεται στην κακή στάση ή στη βαριά τσάντα που κουβαλούν οι μαθητές, ενώ παράλληλα τόνισε ότι η άσκηση θεωρητικά μόνο μπορεί να ωφελήσει στις περιπτώσεις σκολίωσης, καθώς για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει κανείς να γυμνάζεται 15-16 ώρες την ημέρα. Η ιδιοπαθής σκολίωση αφορά μία στις 1000 περιπτώσεις , ενώ οι γνωστής αιτιολογίας μορφές σκολίωση οφείλονται είτε σε βλάβη που εμφανίζεται στην σπονδυλική στήλη κατά την ενδομήτρια ζωή είτε σε βλάβη που προκαλείται στα εγκεφαλικά κύτταρα, όταν κατά τη γέννηση δεν αναπνεύσει αμέσως το βρέφος, με συνέπεια την αδυναμία λειτουργίας του μυϊκού συστήματος και στη συνέχεια την εμφάνιση σκολίωσης. Η αναχαίτιση της εξέλιξης της σκολίωσης γίνεται με κηδεμόνες, τους οποίους το παιδί θα πρέπει να φορά μέχρι να ωριμάσει, ενώ, σε χειρότερες περιπτώσεις, αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Μέχρι σήμερα υπάρχουν αρκετές μελέτες όσον αφορά την ακριβή τοποθέτηση υλικών (βιδών), που εξασφαλίζουν σταθερότητα στη σπονδυλική στήλη και προσφέρουν τη δυνατότητα ικανοποιητικών διορθώσεων σε παραμορφώσεις, όπως η σκολίωση και η κύφωση. Καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση δύσκολων περιπτώσεων της ορθοπαιδικής παίζει και η ραγδαία εξέλιξη της υπολογιστικά καθοδηγούμενης ορθοπαιδικής χειρουργικής (navigation systems). Η χρήση της δίνει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα σε σχέση με τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Συγκεκριμένα, μια επιτυχημένη εγχείρηση ολικής αρθροπλαστικής ισχίου και γόνατος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων καθοριστική είναι η επιλογή του ασθενούς και ο σχεδιασμός της πρόθεσης. Με την ανάπτυξη της υπολογιστικά καθοδηγούμενης ορθοπαιδικής χειρουργικής, νέα δεδομένα προστέθηκαν στη σωστή και με μεγάλη ακρίβεια διεγχειρητική τοποθέτηση των ενδοπροθέσεων. Η χρήση της υπολογιστικά καθοδηγούμενης ορθοπαιδικής χειρουργικής της σπονδυλικής στήλης, αν και περιορισμένη, είναι πολλά υποσχόμενη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης, όπου, την τελευταία διετία, έχουν γίνει με τη χρήση της περισσότερες από 150 αρθοπλαστικές γόνατος.