Ιράκ: «Πείτε σε όλο τον κόσμο τι συμβαίνει»
Ενώ η δυνατότητα πρόσβασης στα θύματα του πολέμου και της βίας είναι περιορισμένη σε πολλά μέρη της χώρας εξαιτίας της μεγάλης ανασφάλειας, οι ΓΧΣ βρίσκουμε νέους τρόπους για να προσφέρουμε βοήθεια στον ιρακινό πληθυσμό. Εκτός από την προμήθεια φαρμάκων και ιατρικού υλικού στα νοσοκομεία σε διάφορα μέρη της χώρας, φέτος οι ομάδες μας ξεκίνησαν να εργάζονται σε νοσοκομεία που βρίσκονται στις σχετικά ασφαλείς βόρειες επαρχίες του Ιράκ, όπου νοσηλεύονται πολλοί ασθενείς από τις εμπόλεμες περιοχές. Παρακάτω παραθέτουμε τις μαρτυρίες τριών από αυτούς: Ο Καμάλ είναι ένας νεαρός 22 ετών. Βρίσκεται σε ένα κρεβάτι στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, μετά από εγχείρηση στο αριστερό του πόδι. Τα χέρια και το πρόσωπό του φέρουν σοβαρά εγκαύματα και, ενώ μιλάει, καλύπτει τα σημάδια με μια πετσέτα: «Είμαι από τη Βαγδάτη. Δουλεύω ως φύλακας για μια ασφαλιστική εταιρεία. Περίπου πριν από 2 εβδομάδες, ταξιδεύαμε από το Βορρά προς τη Βαγδάτη σε μια αυτοκινητοπομπή μεταφέροντας προϊόντα. Καθόμουν στο πρώτο αυτοκίνητο, ένα φορτηγάκι. Ξαφνικά ακούστηκε μια έκρηξη. Λιποθύμησα. Όταν ξύπνησα για λίγα δευτερόλεπτα είδα τον οδηγό του αυτοκινήτου να κείται δίπλα μου ? ήταν νεκρός. Οι άλλοι δύο άντρες στο αυτοκίνητο είχαν επίσης τραυματιστεί. Μας πήγαν στο νοσοκομείο. Έχω πολλά κατάγματα στο αριστερό μου πόδι κι αυτά τα εγκαύματα στο πρόσωπο, τα χέρια και τα πλευρά. Συνολικά έχω εγκαύματα σε ποσοστό 22% του δέρματός μου. Χειρουργήθηκα στο πόδι. Γενικά, χαίρομαι που είμαι ακόμα ζωντανός. Όταν βγω από το νοσοκομείο θα συνεχίσω να δουλεύω ως φύλακας. Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί!» Στην ίδια πτέρυγα, ένας ηλικιωμένος άντρας κάθεται δίπλα στο κρεβάτι ενός νεαρού αγοριού: «Ο Γιουσίφ είναι ο γιος της ανιψιάς μου. Είναι δώδεκα χρονών. Πριν από δυο βδομάδες, ενώ είχαν μια οικογενειακή συγκέντρωση στη Βαγδάτη, ένοπλοι άντρες επιτέθηκαν στο σπίτι τους. Σκότωσαν τον πατέρα του Γιουσίφ και τον οκτάχρονο αδερφό του, τη γυναίκα του θείου του που ήταν έγκυος κι έναν ακόμα θείο του. Το σπίτι καταστράφηκε τελείως, χάθηκαν τα πάντα. Το Γιούσιφ τον πυροβόλησαν στο πόδι. Είχε πολλαπλά κατάγματα. Αρχικά τον μετέφεραν σε νοσοκομείο της Βαγδάτης αλλά κι εκεί δεν αισθανόμασταν ασφαλείς. Γι΄ αυτό ήρθαμε εδώ με ιδιωτικό αυτοκίνητο. Χρειαζόταν χειρουργείο. Θα γίνει καλά και θα συνεχίσει τη ζωή του, τις σπουδές του. Αλλά δε θα επιστρέψουμε ποτέ στη Βαγδάτη. Ο πατέρας του Γιουσίφ ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ήταν μηχανικός. Είπα στο παιδί ότι ο πατέρας του ζει ακόμα αλλά μου απάντησε: «Μη μου λες ψέματα θείε, τον είδα πεσμένο κάτω. Ξέρω ότι είναι νεκρός.» Τα είδε όλα με τα μάτια του. Είδε το σώμα του αδερφού του γεμάτο σφαίρες. Τον πυροβόλησαν με το πολυβόλο. Η μητέρα του Γιουσίφ είναι τώρα στο Κιρκούκ, μετά την επίθεση αντιμετωπίζει διανοητικά προβλήματα. Υπέφερε από ρευματισμούς για πολλά χρόνια και τώρα δε μπορεί να κουνηθεί καθόλου. Αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία ιατρική ή ψυχολογική περίθαλψη. Ίσως μπορέσουμε να τη φέρουμε εδώ την επόμενη εβδομάδα. Είμαστε ευγνώμονες στο νοσοκομείο αυτό και στους γιατρούς που μας βοηθούν. Η περίθαλψη εδώ είναι πολύ καλή. Σας παρακαλώ, πείτε στον κόσμο τι μας συμβαίνει. Ο Σαΐντ είναι άλλος ένας ασθενής στη μονάδα εντατικής θεραπείας, 30 ετών. «Είμαι από μια μικρή πόλη κοντά στη Μοσούλη. Πριν από πέντε μέρες περπατούσα με τον ξάδελφό μου στο δρόμο. Ξαφνικά ακούσαμε πυροβολισμούς από πολυβόλο προς το μέρος μας. Χτυπήθηκα από πολλές σφαίρες στη δεξιά πλευρά μου. Πονούσα πάρα πολύ. Ο ξάδελφός μου, που δεν τραυματίστηκε, με έφερε στο νοσοκομείο, όπου χειρουργήθηκα. Οι γιατροί μου υποσχέθηκαν ότι σε λίγες μέρες θα μπορέσω να πάω σπίτι. Στην πόλη μου έχω ένα βενζινάδικο αλλά τώρα δε θέλω να συνεχίσω να δουλεύω εκεί. Όταν είσαι στο δρόμο δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί μια βόμβα ή ένα αυτοκίνητο να ανατιναχτεί δίπλα σου. Το ξέραμε ότι μια μέρα μπορεί να γινόταν κάτι τέτοιο. Πάντα το περιμέναμε. Έχω γυναίκα και 8 παιδιά. Τους λέω να μείνουν σπίτι και να μην έρθουν να με δουν. Είναι πολύ επικίνδυνο να κυκλοφορείς στους δρόμους. Ανησυχώ συνέχεια για την οικογένειά μου. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή μας.» Όλα τα ονόματα των ασθενών έχουν αλλαχτεί. Ιράκ: Χειρουργική βοήθεια σε θύματα πολέμου Ο πόλεμος και οι συγκρούσεις στο Ιράκ έχουν προκαλέσει μία από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις παγκοσμίως, με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες καθημερινά. Το σύστημα υγείας της χώρας δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να παρέχει την απαραίτητη περίθαλψη σε αυτά τα θύματα της βίας. Χιλιάδες γιατροί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα ενώ αυτοί που έχουν παραμείνει συχνά παρενοχλούνται, συλλαμβάνονται ή δέχονται απειλές για απαγωγή ή δολοφονία. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν μετατραπεί σε στόχους σε αυτές τις συγκρούσεις και, σαν αποτέλεσμα, οι περισσότεροι διεθνείς οργανισμοί βοήθειας έχουν φύγει από τη χώρα. Οι ΓΧΣ παρέχουμε ιατρική βοήθεια στους κατοίκους της χώρας σε διάφορες περιοχές μέσα στο Ιράκ, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούμε προγράμματα στήριξης από γειτονικές χώρες, όπως η Ιορδανία. Στα νοσοκομεία των πιο ασφαλών βόρειων περιοχών της χώρας, οι ΓΧΣ έχουμε δημιουργήσει προγράμματα για την παροχή χειρουργικών υπηρεσιών καθώς και ψυχολογικής στήριξης σε ασθενείς από τις εμπόλεμες ζώνες.