Η καναδική κυβέρνηση ήταν συχνά ενήμερη για το πρόβλημα, αλλά δεν έκανε τίποτα για να το σταματήσει, δήλωσε η Κάρεν Στόουτ, καθηγήτρια στο τμήμα γυναικείων σπουδών του πανεπιστημίου Γουότερλου Wilfrid Laurier του Οντάριο, το οποίο πραγματοποίησε έρευνα για μία μελέτη που δόθηκε π στη δημοσιότητα.

Τα ιστορικά έγγραφα δεν αποκαλύπτουν πόσες από τις σχεδόν 1.200 περιπτώσεις στείρωσης--περιλαμβανομένων περισσότερων από 550 που πραγματοποιήθηκαν σε ομοσπονδιακές κλινικές από το 1971 ως το 1974--έγιναν δια της βίας ή με εξαπάτηση, αλλά τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι ήταν εκτεταμένος ο εξαναγκασμός, έγραψε η Στόουτ.

"Οι φόρμες συγκατάθεσης (για τις στειρώσεις) δεν ήταν μεταφρασμένες στις γλώσσες των αυτοχθόνων, οι γυναίκες δεν ήταν βέβαιο ότι αντιλαμβάνονταν τι συνέβαινε μέσα στο ιατρείο", είπε η ίδια στο Ίδρυμα Τόμσον Ρόιτερς.

"Σε κάποιες περιοχές, οι (γιατροί που εργάζονταν για την κυβέρνηση) προωθούσαν την αντισύλληψη για τη μείωση του πληθυσμού των κοινοτήτων (των αυτοχθόνων)", είπε η ίδια χαρακτηρίζοντας τις στειρώσεις σύμπτωμα μίας ευρύτερης αποικιοκρατίας.

Η μελέτη της Στόουτ, με τίτλο "Μία Πράξη Γενοκτονίας: Αποικιοκρατία και Στείρωση Αυτόχθονων Γυναικών", δεν είναι η πρώτη που πιστοποιεί την πρακτική αυτή, αλλά η έρευνά της υποδηλώνει ότι το πρόβλημα ήταν περισσότερο διαδεδομένο σε σχέση με το τι εθεωρείτο στο παρελθόν.

Η πρακτική στις περισσότερες επαρχίες θεωρείται ότι τερματίστηκε το 1972, σύμφωνα με το Καναδικό Μουσείο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Η έρευνα της Στόουτ φανερώνει ότι οι υποχρεωτικές στειρώσεις αυτοχθόνων σε τμήματα του Καναδά συνεχίστηκαν μέχρι τουλάχιστον το 1974.

Άλλες εκστρατείες στείρωσης στον Καναδά συνδέονται με την ευγονική, δηλαδή την ιδέα της βελτίωσης ενός πληθυσμού μέσω επιλεγμένης αναπαραγωγής με την πεποίθηση ότι τα επιθυμητά χαρακτηριστικά θα επικρατήσουν και τα μη επιθυμητά θα εξαλειφθούν.

Με βάση αυτή τη θεωρία μπήκαν στο στόχαστρο οι αυτόχθονες, σύμφωνα με την Στόουτ, αλλά η κυβέρνηση επιθυμούσε επίσης να μειώσει τον πληθυσμό τους για να περιορίσει τις υποχρεώσεις του κράτους με βάση τις συνθήκες που είχε υπογράψει με ομάδες αυτοχθόνων.

Ο εξαναγκασμός σε στείρωση ή η επιβεβλημένη στείρωση έχει χαρακτηριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη μία μορφή διάκρισης, βίας κατά των γυναικών και παραβίαση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η Καναδική Υπηρεσία Υποθέσεων των Αυτοχθόνων δεν απάντησε σε αιτήματα δημοσιογράφων.

Αξιωματούχοι στην επαρχία της Αλμπέρτα ζήτησαν συγγνώμη και κατέβαλαν αποζημίωση για εκστρατείες στείρωσης που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν σε άτομα που εθεωρείτο ότι έπασχαν από νοητική υστέρηση και σε άλλες μειονεκτικές ομάδες του πληθυσμού, περιλαμβανομένων αυτοχθόνων.