Το τακτικό τζόκινγκ μπορεί να προσθέσει μέχρι έξι χρόνια ζωής στη ζωή
τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, σύμφωνα με μία νέα δανική
επιστημονική έρευνα, που δείχνει ότι ακόμα και μόλις μία ώρα την
εβδομάδα τζόκινγκ, μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής.
Οι ερευνητές,με επικεφαλής τον καρδιολόγο Πέτερ Σνορ του πανεπιστημιακού
νοσοκομείου Μπίσπεμπεργκ της Κοπεγχάγης, που παρουσίασαν τα ευρήματά
τους στο ευρωπαϊκό καρδιολογικό συνέδριο "EuroPRevent2012" στο
Δουβλίνο, τόνισαν ότι η έρευνά τους δίνει μία οριστική και
κατηγορηματική θετική απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο το τζόκινγκ κάνει
καλό στην υγεία.

Μπορούμε πλέον να δηλώσουμε με βεβαιότητα ότι: «Το τακτικό τζόκινγκ
αυξάνει τη διάρκεια της ζωής. Τα καλά νέα μάλιστα είναι ότι δεν
χρειάζεται κανείς να κάνει πολύ τζόκινγκ, για να έχει ωφέλεια», δήλωσε
ο Σνορ.

Οι ερευνητές συνέκριναν τη θνησιμότητα όσων έκαναν τζόκινγκ και όσων
δεν έκαναν, σε ένα δείγμα πληθυσμού 20.000 ατόμων ηλικίας 20 έως 93
ετών, από τους οποίους 1.116 άνδρες και 762 γυναίκες έκαναν τζόκινγκ,
αρχής γενομένης από το 1976. Οι επιστήμονες συσχέτισαν την υγεία των
συμμετεχόντων με το αν έκαναν τζόκινγκ και πόσο συχνά. Στη διάρκεια
της επόμενης 35ετίας, πέθαναν 10.158 άτομα που δεν έκαναν τζόκινγκ και
122 που έκαναν.

Οι Δανοί ερευνητές, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι το συχνό τζόκινγκ
μειώνει σε ποσοστό 44% κατά μέσο όρο τον κίνδυνο θανάτου και για τα
δύο φύλα. Οι άνδρες που κάνουν τζόκινγκ, μπορούν να επεκτείνουν τη ζωή
τους κατά 6,2 χρόνια, ενώ οι γυναίκες κατά 5,6. Πιο ευεργετικό
φαίνεται να είναι το τζόκινγκ που γίνεται με αργό έως μέτριο ρυθμό για
μία έως δυόμιση ώρες συνολικά την εβδομάδα (μισή ώρα έως τρία τέταρτα
κάθε φορά).

Ο «τζόγκερ», όπως είπαν οι ερευνητές, πρέπει να αισθάνεται ότι
λαχανιάζει ελαφρά, αλλά όχι πολύ. «Η σχέση μοιάζει με αυτή της δόσης
του αλκοόλ. Η θνησιμότητα είναι χαμηλότερη στους ανθρώπους που κάνουν
ήπιο τζόκινγκ από ό, τι σε όσους δεν κάνουν καθόλου ή όσους κάνουν
υπερβολικά πολύ», τόνισε ο Σνορ.

Το τζόκινγκ, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ωφέλιμο, επειδή,
μεταξύ άλλων, αυξάνει την πρόσληψη οξυγόνου από τον οργανισμό,
ανεβάζει την «καλή» χοληστερόλη και μειώνει τα τριγλυκερίδια, ρίχνει
την πίεση του αίματος, εμποδίζει την παχυσαρκία, βελτιώνει τη
λειτουργία της καρδιάς και την πυκνότητα των οστών, ευνοεί την καλή
λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ επιδρά θετικά και στην
ψυχολογία του ατόμου (και επειδή ο αθλούμενος, καθώς τρέχει αργά,
μπορεί να έχει κοινωνικές επαφές με τους γύρω του).

Το τζόκινγκ άρχισε να γίνεται δημοφιλές στη δεκαετία του ΄70, όταν
μερικοί μεσήλικες άνδρες άρχισαν να τρέχουν στους δρόμους και στα
πάρκα των πόλεων για να μειώσουν τον κίνδυνο εμφράγματος ή
εγκεφαλικού. Από τότε -και ειδικά αφότου λίγοι ηλικιωμένοι πέθαναν στη
διάρκεια της άσκησης- υπήρχε μία χρόνια επιστημονική διαμάχη σε ποιό
βαθμό το τζόκινγκ ως μέθοδος άσκησης είναι τελικά ωφέλιμο ή όχι για
τους ανθρώπους κάποιας ηλικίας;

Η ίδια δανική ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον καρδιολόγο Πέτερ
Σνορ, πέρυσι παρουσίασε μία άλλη έρευνα, σύμφωνα με την οποία το
ποδήλατο αυξάνει τη διάρκεια ζωής έως πέντε χρόνια. Η διαφορά όμως με
το τζόκινγκ είναι ότι ενώ σε αυτό το μεγαλύτερο όφελος έχουν όσοι
κάνουν μέτριας έντασης άσκηση, στο ποδήλατο ωφελούνται περισσότερο,
όσοι κάνουν την πιο εντατική άσκηση.