Ureaplasma urealyticum: Ο σιωπηλός τιμωρός...
της Φιλιππιάδου Μαγδαληνής, ιατρός
Το ουρεόπλασμα είναι ένα βακτήριο που ανήκει στη φυσιολογική χλωρίδα των γεννητικών οργάνων αμφότερων των φύλων, ενώ εντοπίζεται περίπου στο 70% των σεξουαλικώς ενεργών ατόμων. Ωστόσο, θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι ο συγκεκριμένος μικροοργανισμός ανήκει στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ενώ δυνατή είναι και η μετάδοσή του τόσο διαπλακουντιακά όσο και κατά τον τοκετό. Η λοίμωξη από ουρεόπλασμα σχετίζεται με πληθώρα παθήσεων στον άνθρωπο. Συγκεκριμένα, στη γυναίκα μπορεί να προκαλέσει κολπίτιδα (συνυπάρχοντας και με άλλα είδη μικροβίων, όπως ο αιμόφιλος του κόλπου) με αυξημένες και δύσοσμες κολπικές εκκρίσεις και αίσθημα καύσου, ουρηθρίτιδα, τραχηλίτιδα, δυσπαρεύνια, σαλπιγγίτιδα και φλεγμονώδη νόσο της πυέλου. Ενίοτε, είναι δυνατό να εμφανιστούν συμπτώματα ήπιου και βύθιου πυελικού άλγους. Στον άνδρα, η λοίμωξη από ουρεόπλασμα ενδέχεται να προκαλέσει ουρηθρίτιδα, καύσο κατά την ούρηση, επιδιδυμίτιδα και προστατίτιδα. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην πλειοψηφία των περιστατικών, η λοίμωξη παραμένει ασυμπτωματική, με αποτέλεσμα να καταλείπει χρονιότητα και να επιφέρει δυσμενείς επιδράσεις για την υγεία του ασθενούς, όπως η στειρότητα και στα δύο φύλα. Σπάνια, ευθύνεται για σύνδρομο Reiter, αρθρίτιδα, βαλβιδοπάθεια και χρόνια πνευμονοπάθεια. Στις εγκύους είναι δυνατό να προκαλέσει χοριοαμνιονίτιδα, αυτόματη αποβολή, πρόωρο τοκετό και θνησιγένεια. Η διάγνωση πραγματοποιείται με λήψη κολπικών υγρών και σπέρματος και διεξαγωγή ποσοτικής PCR. Ως θεραπεία επιλογής ορίζονται αντιβιοτικά σκευάσματα, όπως οι τετρακυκλίνες, τα μακρολίδια και οι κινολόνες. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι η εκρίζωση του συγκεκριμένου μικροοργανισμού από τον κόλπο είναι δύσκολο εγχείρημα, λόγω του όξινου περιβάλλοντος. Στα μέτρα πρόληψης περιλαμβάνονται η χρήση προφυλακτικού αλλά και η ορθή τήρηση των κανόνων υγιεινής, όπως οι πλύσεις με άφθονο νερό πριν και μετά τη σεξουαλική επαφή. Η ενημέρωση του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού αλλά και η τακτική εξέταση και των δύο συντρόφων συμβάλλει ιδιαίτερα τόσο στην πρόληψη όσο και στην έγκαιρη θεραπεία του ζεύγους?