Η αύξηση στήθους αποτελεί μια από τις πιο διαδεδομένες επεμβάσεις της Πλαστικής Χειρουργικής καθώς αφορά σε ένα όργανο σύμβολο της γυναικείας φύσης, το μαστό.

Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μια αισθητική, αλλά ταυτόχρονα κατά τη γνώμη μας και για μια επανορθωτική επέμβαση γιατί “επανορθώνει”  μια και καλή την ψυχολογία, την κοινωνική ζωή και αυτοπεποίθηση της γυναίκας.

Τα προβλήματα που συνηθέστερα καλείται ο Πλαστικός χειρουργός να αντιμετωπίσει στην περιοχή του μαστού χρησιμοποιώντας την τεχνική της αυξητικής ( δηλαδή της αύξησης του μεγέθους των μαστών) είναι τα εξής:

Διαταραχές στο μέγεθος των μαστών (υποπλασία, απλασία, σημαντικού βαθμού ασυμμετρία)
Σχήμα (σωληνωτός μαστός)
Θέση (πτώση 1ου-2ου βαθμού)
Συνήθως τα προβλήματα αυτά είναι αποτέλεσμα αυξομειώσεων βάρους, προηγηθέντων θηλασμών και ορμονικών  διαταραχών και μεταβολών.

Τεχνικές
Κάθε ασθενής αντιμετωπίζεται πάντα ως ξεχωριστή, ατομική περίπτωση και μετά από λήψη του ιατρικού ιστορικού της και κλινική εξέταση γίνεται εκτίμηση του προβλήματος σε συνδυασμό με μετρήσεις ειδικές τόσο στην περιοχή των μαστών, όσο και του υπολοίπου σώματος ( θωρακικό τοίχωμα, λεκάνη) για την επίτευξη του καλύτερου αισθητικά αποτελέσματος και συμμετρίας με βάση τις αναλογίες κάθε σώματος.

Η τελική επιλογή των καταλληλότερων ενθεμάτων ανά περίπτωση γίνεται: α) πάντα συνυπολογίζονας την προτίμηση της κάθε ασθενούς, β) χρησιμοποιώντας ειδικά εξωτερικά ενθέματα (sizers) τα οποία τοποθετούνται κάτω από το στηθόδεσμό της στην επίσκεψη στο ιατρείο για μια πιο ρεαλιστική αναπαράσταση και γ) λαμβάνοντας υπόψιν τις μετρήσεις και τα αποτελέσματα της κλινικής εξέτασης.

Τα ενθέματα σιλικόνης που χρησιμοποιούνται είναι τελευταίας γενιάς αρίστης ποιότητας και τεχνολογίας με άδεια από το FDA (Food and Drug Administration) αλλά και από την Ευρωπαική ένωση.

Η επέμβαση της αυξητικής μαστών πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, με τομή η οποία “κρύβεται” στην περιοχή της υπομαστίου πτυχής. Τα ενθέματα σιλικόνης τοποθετούνται κυρίως κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ (μυς ο οποίος βρίσκεται πίσω από τον μαστό) προσφέροντας έτσι ένα διπλό στρώμα κάλυψης των ενθεμάτων, άρα και καλύτερη προφύλαξή τους, μειώνοντας κατά αυτόν τον τρόπο τυχόν προβλήματα φλεγμονής ή δημιουργίας κάψας.

Επίσης, μια επαναστατική νεότερη τεχνική που μειώνει ακόμα πιο πολύ το χρόνο αποθεραπείας και εφαρμόζουμε αρκετά συχνά, είναι η τοποθέτηση των ενθεμάτων κάτω από ένα λεπτότερο στρώμα που βρίσκεται μεταξύ μαστού και μυός το οποίο ονομάζεται περιτονία, οπότε και επιτυγχάνεται πάλι κάλυψη και προστασία του ενθέματος χωρίς να σηκώσουμε τον μυ. Στην περίπτωση αυτή η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί και υπό μέθη, χωρίς γενική νάρκωση.

Αφαίρεση ραμμάτων δεν είναι απαραίτητη μετά την επέμβαση καθώς χρησιμοποιούνται απορροφήσιμα ράμματα και η ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για κάποιες μόνο ώρες.

Φυσικά και πάντα επιλέγεται η καταλληλότερη τεχνική ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενούς και την ανατομία της περιοχής, για την επίτευξη του καλύτερου αισθητικού και αρμονικού με το σώμα αποτελέσματος.

Μετεγχειρητικά
α) Υπάρχει μέτριου με ήπιου βαθμού ευαισθησία η οποία αντιμετωπίζεται με από του στόματος παυσίπονα, όπως η παρακεταμόλη.

β) Μετεγχειρητικό οίδημα στην περιοχή των μαστών το οποίο υποχωρεί σταδιακά μέσα στις επόμενες 2-3 εβδομάδες.

γ) Στο σημείο τομής στην υπομάστιο πτυχή, τα σημάδια κρύβονται στην περιοχή αυτή και δεν είναι ορατά, η χροιά τους αρχικά είναι ήπια ερυθρά και σταδιακά γίνονται ανεπαίσθητα.

Οι ασθενείς μπορούν να επιστρέψουν στην εργασία τους και τις καθημερινές δραστηριότητές τους  μετά από 3-5 ημέρες, φορώντας μόνο ένα στηθόδεσμο αθλητικό χωρίς μπανέλα.

Συστήνεται σταδιακή έναρξη σωματικής  άσκησης και άρσης βαρών μετά από 20-30  ημέρες.

Να επισημανθεί και να τονισθεί πως η θέση των ενθεμάτων είναι τέτοια που δεν επηρεάζει την αρχιτεκτονική του μαζικού αδένα και επομένως την απεικόνιση των μαστών για διαγνωστικούς σκοπούς (μαστογραφία, υπέρηχο μαστών), ούτε και τον θηλασμό.