
Copyright © 2009 Ιατρικά Θέματα

Νέα φάρμακα για την αντιμετώπιση της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας

Τι είναι η ωχρά κηλίδα
Η ωχρά κηλίδα, όπως εξηγεί ο κ Μπραζιτίκος, είναι ένα κεντρικό σημείο στο εσωτερικό του οφθαλμού, περίπου 3 χιλιοστά, που έχει πολύ μεγάλη αξία από λειτουργική άποψη, γιατί είναι υπεύθυνη για την κεντρική μας όραση, δηλαδή την όραση των λεπτομερειών μιας εικόνας που κοιτάζουμε. Με την κεντρική μας όραση, επομένως με την ωχρά μας, διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά των αγαπημένων μας προσώπων, διαβάζουμε, βλέπουμε τηλεόραση. Η ωχρά λοιπόν δεν είναι πάθηση. Μπορεί όμως να προσβληθεί από πάρα πολλές παθήσεις, που γενικά τις ονομάζουμε ωχροπάθειες, αλλά διαφέρουν μεταξύ τους σε αιτιολογία, εξέλιξη, βαρύτητα και θεραπευτική αντιμετώπιση. Η βλάβη οποιασδήποτε αιτιολογίας στην ωχρά προκαλεί ένα «θετικό σκότωμα», την αντίληψη δηλαδή μιας κηλίδας, ενός εμποδίου στο σημείο που προσπαθεί να εστιάσει ο ασθενής. Η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί με δύο μορφές. Μια πιο ελαφρά, που εξελίσσεται συνήθως αργά και ονομάζεται «ξηρά» και μια βαρύτερη που εξελίσσεται γρήγορα και ονομάζεται «υγρή». Η βασική διαφορά που χαρακτηρίζει την υγρή μορφή είναι η ανάπτυξη παθολογικών αγγείων, δηλαδή αγγείων που φυσιολογικά δεν υπάρχουν, στην περιοχή της ωχράς. Τα αγγεία αυτά προκαλούν οίδημα και αιμορραγίες με αποτέλεσμα τη καταστροφή (εκφύλιση) της ωχράς και συνεπώς τη μεγάλη μείωση, έως και απώλεια, της κεντρικής όρασης. Από τη στιγμή που θα εμφανιστεί η υγρή μορφή, η πάθηση εξελίσσεται ραγδαία και η εκφύλιση της ωχράς αναπτύσσεται συνήθως μέσα σε διάστημα 6-12 μηνών. Αντίθετα, η ξηρά μορφή επηρεάζει συνήθως την όραση αργά και βαθμιαία. Ένα άτομο που πάσχει από ξηρά ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς έχει συνήθως ικανοποιητική έως ανεκτή όραση για πολλά χρόνια. Τα συμπτώματα της είναι απώλεια της κεντρικής όρασης είτε σταδιακή είτε απότομη, δυσκολία στην ανάγνωση και παραμόρφωση της όρασης (οι ευθείες γραμμές γίνονται αντιληπτές σαν τεθλασμένες). Τα βασικά ενοχλήματα που πρέπει να αξιολογήσουν οι ασθενείς είναι πρώτα η μείωση της κεντρικής τους όρασης ("θολή όραση") και δεύτερον οι "μεταμορφοψίες", δηλαδή η παραμόρφωση του περιγράμματος των αντικειμένων (οι ευθείες γραμμές φαίνονται "σπασμένες", τεθλασμένες, καμπυλωτές ή γενικότερα παραμορφωμένες). Αρκετά συχνά οι μεταμορφοψίες αποτελούν το μοναδικό ενόχλημα και παρατηρούνται σε ασθενείς που παρουσιάζουν πολύ καλή οπτική οξύτητα. Τα άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών, που ανήκουν στις επικίνδυνες ομάδες για την ανάπτυξη της υγρής μορφής, κυρίως όσοι πάσχουν από ξηρά μορφή ή μυωπία, πρέπει να συνηθίσουν να ελέγχουν κάθε μάτι τους ξεχωριστά ανά τακτά χρονικά διαστήματα (περίπου κάθε 15 μέρες) με μια ειδική δοκιμασία που θα τους συστήσει ο οφθαλμίατρός τους (πίνακας του Amsler), ώστε να εντοπίσουν τις μεταμορφοψίες όσο το δυνατόν συντομότερα. Οι ασθενείς με ήδη διαγνωσμένη ηλικιακή εκφύλιση ωχράς πρέπει να εξετάζουν καθημερινά κάθε μάτι χωριστά με το εξεταστικό χαρτί (με τα ειδικά τετραγωνάκια) που χορηγεί ο οφθαλμίατρος. Η αντίληψη παραμορφωμένης εικόνας σημαίνει, ότι πρέπει να εξεταστούν επειγόντως από ειδικό οφθαλμίατρο. Να χρησιμοποιούν επίσης γυαλιά ηλίου, για την αποφυγή της υπεριώδους ακτινοβολίας, η οποία και έχει ενοχοποιηθεί στην εξέλιξη της νόσου και να διακόψουν το κάπνισμα, καθώς φαίνεται ότι αυτό επιδρά αρνητικά στην καλή αιματική κυκλοφορία του οφθαλμού.