Οι άνδρες που κληρονομούν δύο συγκεκριμένες γονιδιακές παραλλαγές, είναι επτά φορές πιο πιθανό να χάσουν τα μαλλιά τους μέχρι τα 45 τους χρόνια, σε σχέση με όσους δεν έχουν αυτά τα γονίδια. Είναι η πρώτη μελέτη στον κόσμο που "χτενίζει" εξονυχιστικά το ανθρώπινο γονιδίωμα για να ανακαλύψει συσχέτιση γονιδίων με τη τριχόπτωση. Η ανακάλυψη θα επιτρέψει στους νέους άνδρες να ξέρουν με μεγαλύτερη ακρίβεια αν και πότε κινδυνεύουν να χάσουν τα μαλλιά τους,ενώ παράλληλα μπορούν να εντοπισθούν τρόπου αντιμετώπισης τού προβλήματος. Η έρευνα του King's College του Λονδίνου, υπό τον καθηγητή Τιμ Σπέκτορ, με τη βοήθεια του Μπρεντ Ρίτσαρντς από το πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ, επιτρέπει την έγκαιρη διάγνωση του κινδύνου τής τριχόπτωσης και την ανάπτυξη νέων προληπτικών θεραπειών, για παράδειγμα νέων λοσιόν από τις φαρμακευτικές εταιρίες, που θα δυναμώσουν τις τρίχες, πριν είναι πολύ αργά. Μια από τις δύο περιοχές του DNA που εμπλέκεται στην τριχόπτωση , ελέγχει τον υποδοχέα μιας ανδρικής ορμόνης και μεταφέρεται με το χρωμόσωμα Χ, του οποίου οι άνδρες έχουν μόνο ένα αντίγραφο, που πάντα κληρονομείται από τη μητέρα τους. Αυτή η παραλλαγή, που ήταν ήδη γνωστή, ίσως είναι η αιτία που, όπως έχει παρατηρηθεί, οι άνδρες συχνά στο θέμα των μαλλιών τους, φαίνεται να κληρονομούν τα χαρακτηριστικά του παππού τους από την πλευρά της μητέρας τους. Η δεύτερη περιοχή του DNA, που ανακαλύφθηκε, βρίσκεται στο χρωμόσωμα 20, του οποίου οι άνδρες έχουν δύο αντίγραφα, το καθένα κληρονομημένο από τους δύο γονείς τους. Αυτό σημαίνει ότι, για μερικούς τουλάχιστον άνδρες, η τάση τους να χάνουν τα μαλλιά τους, κληρονομείται και από την πλευρά του πατέρα τους. Περίπου το ένα τρίτο του ανδρικού πληθυσμού αναπτύσσει φαλάκρα μέχρι τα 45 χρόνια τους και τα δύο τρίτα μέχρι τα 60. Η τριχόπτωση επηρεάζει επίσης τις γυναίκες, αλλά πιο σπάνια και τείνει να αφορά κυρίως το αδυνάτισμα των τριχών παρά την απώλειά τους. Σύμφωνα με την έρευνα (όπου χρησιμοποιήθηκε δείγμα 1.125 λευκών Ευρωπαίων) οι άνδρες με τις δύο γονιδιακές παραλλαγές έχουν 70% πιθανότητα να μείνουν νωρίς φαλακροί, ενώ όσοι δεν έχουν αυτά τα γονίδια, έχουν πιθανότητα μόλις 10%. Περίπου το 14% του ανδρικού πληθυσμού έχουν τις δύο επίμαχες παραλλαγές γονιδίων.