Μέχρι τώρα οι έρευνες είχαν δείξει ότι η μουσική βοηθά πολλαπλά τους μαθητές και τους ίδιους τους μουσικούς, μεταξύ άλλων αναπτύσσοντας καλύτερα τον εγκέφαλό τους και διευκολύνοντας τη διαδικασία της μάθησης. Τώρα, μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα έρχεται να δείξει ότι η μουσική εκπαίδευση κάνει καλό επίσης…στη γιαγιά και τον παππού, που συνεχίζει να παίζει μουσική, αντισταθμίζοντας έτσι σε ένα βαθμό τις συνέπειες της γήρανσης. Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Ακουστικής Νευροεπιστήμης του πανεπιστημίου Northwestern του Σικάγο, με επικεφαλής την καθηγήτρια νευροβιολογίας και φυσιολογίας Νίνα Κράους, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «PLoS ONE», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εφόρου ζωής μουσική εκπαίδευση και το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου παρέχει πλεονεκτήματα διαρκείας σε τουλάχιστον δύο λειτουργίες, στην μνήμη και στην ακοή, που και οι δύο τείνουν να αμβλύνονται με το πέρασμα του χρόνου. Τα σχετικά πειράματα έδειξαν ότι τα άτομα 45 έως 65 ετών -μουσικοί επαγγελματίες και ερασιτέχνες που είχαν αρχίσει να παίζουν μουσική στην ηλικία των εννέα ετών ή και νωρίτερα- υπερτερούσαν σαφώς στη μνήμη και στην ακοή (δυνατότητα να ξεχωρίσουν μια ομιλία μέσα σε πολύ θόρυβο), σε σχέση με όσους δεν έπαιζαν ποτέ κάποιο μουσικό όργανο. Η μουσική εξάσκηση εκπαιδεύει κατάλληλα το νευρικό σύστημα και το κάνει πιο προσαρμοστικό, σύμφωνα με την Κράους, με αποτέλεσμα να αντισταθμίζει εν μέρει τις συνέπειες της γήρανσης.