Από τη βρεφική ηλικία πρέπει να ξεκινά η πρόληψη της παχυσαρκίας,
κι αυτό γιατί ένα παχύσαρκο παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να γίνει
παχύσαρκος ενήλικας και να βρεθεί αντιμέτωπο με προβλήματα όπως η
υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία, το λιπώδες ήπαρ, η κατάθλιψη και η χαμηλή
αυτοεκτίμηση.

Τα τελευταία χρόνια η παχυσαρκία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας
διεθνώς. Τα παχύσαρκα παιδιά, ιδιαίτερα όταν είναι μεγαλύτερα των 7
χρόνων, έχουν μεγάλη πιθανότητα να μεταπέσουν σε παχύσαρκους ενήλικες
, ενώ το 70% των παχύσαρκων εφήβων θα γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες.
Σημαντικό για την πρόληψη είναι η εντόπιση του προβλήματος με τακτικό
έλεγχο των σωματομετρικών στοιχείων του παιδικού πληθυσμού και την
παρακολούθησή του μέσω του Δείκτη Μάζας Σώματος.

«Η πρόληψη πρέπει να ξεκινά πολύ νωρίς, από τη βρεφική ηλικία με
την υποστήριξη αποκλειστικού θηλασμού τουλάχιστον μέχρι τους πρώτους 6
μήνες της ζωής. Μετά τους 6 μήνες και την εισαγωγή της στερεάς τροφής,
συνιστάται ισορροπημένη διατροφή με έμφαση στην εξοικείωση με νέες
γεύσεις υγιεινών τροφών. Οι γονείς και το μοντέλο ζωής που έχουν
επιλέξει ασκεί καθοριστικό ρόλο στη διατροφική εκπαίδευση του παιδιού.
Παιδιά γονέων οι οποίοι ακολουθούν υγιεινή διατροφή και έχουν έντονη
φυσική δραστηριότητα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ακολουθήσουν το
ίδιο μοντέλο υγιεινής διαβίωσης» επισημαίνει η επιμελήτρια Β΄της Β΄
Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ, Τατιανή Μούδιου.



Πότε συνιστάται η απώλεια βάρους;



Η απώλεια βάρους συνιστάται μόνο στις περιπτώσεις που η παιδική
παχυσαρκία συνδέεται με επιπλοκές όπως υπερλιπιδιαμία ή υπέρταση ή
όταν πρόκειται για παχύσαρκα παιδιά μεγαλύτερα των 7 ετών. Στις άλλες
περιπτώσεις συνιστάται η διατήρηση του ίδιου βάρους όσο μεγαλώνει το
παιδί.

«Για τα βρέφη και τα παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών συνιστάται μια
ισορροπημένη διατροφή, ενώ για τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά
ηλικίας 2-7 ετών που δεν παρουσιάζουν επιπλοκές, συνιστάται να
διατηρήσουν σταθερό το σωματικό τους βάρος με αλλαγές στη διατροφή και
τη φυσική δραστηριότητα και ετήσιο κλινικο -εργαστηριακό έλεγχο. Η
μακροχρόνια παραμονή στο ίδιο βάρος θα οδηγήσει σε μείωση του Δείκτη
Μάζας Σώματος λόγω αύξησης του ύψους. Η απώλεια βάρους συνιστάται μόνο
όταν υπάρχουν επιπλοκές της παχυσαρκίας στο παιδί. Η απώλεια βάρους
για αυτή την ηλικιακή ομάδα πρέπει να γίνει πολύ προσεκτικά και πολύ
αργά, γενικά όχι πάνω από 500 γραμμάρια το μήνα. Για τα υπέρβαρα
παιδιά ηλικίας άνω των 7 ετών συνιστάται η παραμονή στο ίδιο σωματικό
βάρος. Σε παιδιά και εφήβους με νοσογόνο παχυσαρκία και σε αυτά με
προβλήματα υγείας μπορεί να επιτραπεί άμεση απώλεια βάρους από 500 έως
1000 γραμμάτια την εβδομάδα. Ο ρυθμός πτώσης θα πρέπει να είναι
ανάλογος των προβλημάτων υγείας του παιδιού και να σταθμίζεται πάντα
στο όφελος σε σχέση με τον κίνδυνο απώλειας βάρους σε μικρό χρονικό
διάστημα» εξηγεί η κ Μούδιου.



Πρέπει να αλλάξει διατροφικές συνήθειες όλη η οικογένεια



Επειδή η διατήρηση του σωματικού βάρους είναι δύσκολο να
επιτευχθεί πρέπει όλη η οικογένεια να είναι έτοιμη να δεχτεί αλλαγές
στις διατροφικές συνήθειες και στον τρόπο διαβίωσης

«Γενικά η θεραπεία πρέπει να αρχίσει νωρίς, κατ΄ αρχήν με
συνειδητοποίηση του. προβλήματος από την οικογένεια και το παιδί και
σταδιακά να εκφράζεται αυτή η συνειδητοποίηση με αύξηση της φυσικής
δραστηριότητας όλης της οικογένειας, μείωση του χρόνου παρακολούθησης
τηλεόρασης, με ανώτατο όριο τις 2 ώρες την ημέρα, και στόχο τη μείωση
των τροφών με αυξημένα λιπαρά και θερμίδες» αναφέρει η κ Μούδιου.

Παράλληλα συνιστά να αντικατασταθούν οι τροφές υψηλής ενέργειας
και χαμηλής διατροφικής αξίας (όπως: τηγανητά , γεύματα έξω, ζάχαρη,
γλυκά, αναψυκτικά με ζάχαρη, επιδόρπια, σνακς, ζυμαρικά, πίτες,
σοκολάτα), με τροφές χαμηλής ενέργειας και υψηλής διατροφικής αξίας
(όπως: ψωμί ολικής άλεσης, δημητριακά ολικής άλεσης χωρίς ζάχαρη,
λαχανικά, φρούτα, όσπρια, κοτόπουλο, ψάρια, ανάλατοι ξηροί καρποί,
χυμοί φρούτων και αναψυκτικά χωρίς ζάχαρη, γαλακτοκομικά με χαμηλά
λιπαρά, κρέας χωρίς λίπος).

Να σημειωθεί ότι πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η μακροχρόνια
παραμονή (τουλάχιστον 2 χρόνια) σε διατροφή η οποία χαρακτηρίζεται από
μειωμένη κατανάλωση τροφών υψηλής ενέργειας και χαμηλής διατροφής
αξίας οδηγεί σε ικανή παρέμβαση για αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.