Όσο σημαντικό είναι το ασβέστιο στη διατροφή του παιδιού, άλλο τόσο σημαντικά είναι τα πολυακόρεστα ωμέγα λιπαρά οξέα, διότι μέσω αυτών απορροφώνται οι λιποδιαλυτές βιταμίνες (Α, D, E, K). Ωστόσο, πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα, από τον ελλαδικό χώρο, δείχνουν ότι η πρόσληψη των ωμέγα λιπαρών είναι μικρότερη από τις αντίστοιχες διατροφικές προσλήψεις, που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, επισημαίνει η διαιτολόγος - διατροφολόγος και μέλος της επιστημονικής ομάδας «Διατροφή», Τίνα Αντωνίου. «Όλοι γνωρίζουμε πως το γάλα αποτελεί την πλέον βασική τροφή για το χτίσιμο μιας υγιούς οστικής μάζας. Είναι ιδανική τροφή, όχι μόνο λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε ασβέστιο, αλλά και λόγω της καλής βιοδιαθεσιμότητας του ασβεστίου. Η βάση, άλλωστε, μιας ισορροπημένης διατροφής περιλαμβάνει την κατανάλωση όλων των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, όπως υδατάνθρακες, πρωτεϊνες, λίπη- έλαια, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Τα «ωφέλιμα» ή «καλά» λιπαρά είναι τα πολυακόρεστα ωμέγα λιπαρά οξέα (ω-3, ω-6), τα οποία είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του παιδιού, καθώς μέσω αυτών απορροφούνται και οι λιποδιαλυτές βιταμίνες. Τα ωμέγα λιπαρά οξέα συμβάλλουν ενισχυτικά στο σχηματισμό των νευρικών κυττάρων, στη διατήρηση υγιούς δέρματος, έχουν εύκολη διαπερατότητα στο νερό, συνθέτουν και μεταφέρουν τη χοληστερόλη στο αίμα. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα ή α- λινολεϊκό, υπάρχουν στα ιχθυέλαια, το ωμέγα-6 λιπαρό οξύ ή λινολεϊκό απαντάται στο ηλιοτρόπιο κλπ., ενώ το ω-9 μονο-ακόρεστο λιπαρό οξύ απαντάται στο ελαιόλαδο», εξηγεί η κ. Αντωνίου. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συνιστά: αύξηση κατανάλωσης ω-3, ω-6 λιπαρών, μείωση ποσότητας κορεσμένων λιπαρών και αντικατάστασή τους από τα πολυακόρεστα λιπαρά, καθώς και μείωση των trans- λιπαρών ή κακών λιπαρών. Στις αρχές Μαΐου, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε τη σημασία των απαραίτητων λιπαρών για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών, συστήνοντας 2 γραμμάρια α- λινολεϊκό(ALA) και 10 γραμμάρια λινολεϊκό (LA).

Αυτό επιτυγχάνεται:

1. Με την κατανάλωση ελαίων και υγιεινών λιπών, όπως ελαιόλαδο, ξηρών καρπών, όπως π.χ καρύδια, αμύγδαλα, κουκουνάρι, σπόροι από ηλιόσπορο, πασατέμπο, σουσάμι, καθώς και λιπαρών ψαριών, όπως σολομός, σκουμπρί, σαρδέλα, τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα.

2. Με την αφαίρεση ορατού λίπους (πέτσας), από το κρέας.

3. Με την κατανάλωση άπαχων γαλακτοκομικών προϊόντων.

4. Με την επιλογή φυτικών ελαίων και αντικατάσταση των λιπαρών, ζωικής προέλευσης, όπως π.χ. αντικατάσταση του βουτύρου με φυτικές μαργαρίνες.

«Έρευνα που έγινε στο εξωτερικό, σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 μηνών, έδειξε ότι υπήρχε σχέση της αυξημένης κατανάλωσης πολυακόρεστων λιπαρών, με τη μείωση των επιπέδων της ολικής χοληστερόλης του αίματος των παιδιών και της συγκέντρωσης της LDL - χοληστερόλης στο αίμα αυτών. Μια άλλη έρευνα, σε αναπτυσσόμενες χώρες, έδειξε τη συσχέτιση της υψηλής συγκέντρωσης ωμέγα-3 λιπαρών οξέων (πολυακόρεστα) σε παιδιά με τη βελτίωση της ανάπτυξης, της βραχυπρόθεσμης μνήμης και της ικανότητας να σκέφτονται λογικά. Εξάλλου, μια πρόσφατη, μεγάλη διεθνής μελέτη, έδειξε τη συσχέτιση του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) στην παιδική ηλικία και των καρδιαγγειακών νοσημάτων στην ενήλικη ζωή. Το αποτέλεσμα της μελέτης αυτής δείχνει πως η πρόσληψη των λιπαρών παίζει σημαντικό ρόλο στην παιδική ηλικία, τόσο στην ομαλή ανάπτυξη όσο και στην πρόληψη της παχυσαρκίας. Δίαιτες, των οποίων η πρόσληψη λίπους ξεπερνά το 40% της συνολικής ενέργειας, πρέπει να αποφεύγονται, διότι μπορεί να μην επηρεάζουν άμεσα το ΔΜΣ, μπορεί όμως να αυξάνουν τον λιπώδη ιστό. Συνολικά, η πρόσληψη λίπους στα παιδιά δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 30-35% των συνολικών προσλαμβανόμενων θερμίδων, δηλαδή περίπου τα 70-80 γραμμαρίων λίπους ημερησίως. Η μείωση της συνολικής πρόσληψης των λιπαρών να προέρχεται από τη μείωση των κορεσμένων λιπαρών», προσθέτει η κ Αντωνίου. Συνεπώς, στην καθημερινή διατροφή των παιδιών, ευεργετική είναι η αντικατάσταση των κορεσμένων ζωικών λιπαρών με «καλά», φυτικά λιπαρά. Δηλαδή, η μείωση της κατανάλωσης κόκκινου κρέατος, των γαλακτοκομικών που είναι πλήρη σε λιπαρά, καθώς και του βουτύρου, με παράλληλη αύξηση της κατανάλωσης λιπαρών ψαριών (όπως π.χ τόνος, ο ξιφίας, ο σολομός, οι σαρδέλες, το σκουμπρί, η ρέγκα, ο γαύρος), ξηρών καρπών και φυτικών λιπαρών, όπως είναι το ελαιόλαδο και οι φυτικές μαργαρίνες.