Η ξαφνική απώλεια της δουλειάς του ενός εκ των δύο γονέων ή η μείωση
των εσόδων, εκ των πραγμάτων γεννά αλλαγές στην καθημερινότητα μιας
οικογένειας και κατ' επέκτασιν των παιδιών. Στην πράξη αυτό
μεταφράζεται σε αδυναμία του γονέα να προσφέρει τον ίδιο όγκο υλικών
αγαθών στο παιδί του, σε αύξηση των «όχι» στις διαρκείς απαιτήσεις
του, σε μείωση ή ακόμα και διακοπή συνηθειών που είχαν γίνει μέρος της
ζωής του παιδιού, όπως ο κινηματογράφος, το λούνα παρκ και τα πολλά
παιχνίδια.

Μία ακόμα όμως δυσάρεστη πραγματικότητα, με την οποία θα πρέπει να
έρθει αντιμέτωπο το παιδί, είναι και η αλλαγή στην συμπεριφορά του
γονιού ο οποίος ξαφνικά έμεινε χωρίς δουλειά και η ψυχολογία του
πέφτει στο ναδίρ. Η αλλαγή αυτή στη συμπεριφορά του γονέα μπορεί να
μεταφράζεται σε πολλά νεύρα, τάσης απομόνωσης, ψυχρότητα ή στο
χειρότερο σενάριο βίαιη συμπεριφορά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδί
να υφίσταται ένα σοκ. Να μην αναγνωρίζει τον γονέα του, να νιώθει ξένο
και ως μέρος του προβλήματος.

Ο συνδετικός κρίκος γονείς-δάσκαλοι-φίλοι είναι αυτός που με το σωστόν
χειρισμό συνθέτει το πέπλο προστασίας για το παιδί, ώστε να βιώσει με
τον λιγότερο δυνατό ανώδυνο τρόπο αυτή τη δύσκολη κατάσταση, στην
οποία έχουν περιπέσει οι περισσότερες οικογένειες στη χώρα μας.