Έτος 1979, Χιντσέστι-Μολδαβία. Η επτάχρονη Κατερίνα Ράγιου μαζί με
όλους τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές της υποβάλλεται σε
δοκιμασία μαντού για τη φυματίωση. Η σύριγγα που την τρυπά
αποδεικνύεται μοιραία για την υγεία της καθώς γίνεται η αιτία να
προσβληθεί από ηπατίτιδα Β, η οποία 30 χρόνια αργότερα θα της
καταστρέψει το συκώτι και θα την φέρει στα πρόθυρα του θανάτου.

Έτος 2009 Ιωάννινα, Ελλάδα. Η 14χρονη Μαρία Σταμένκοβιτς έχει
ανέβει στο βουνό με τον παππού της για να μαζέψει τσάι. Ένα
στραβοπάτημα έγινε η αιτία να κοπεί το νήμα της ζωής της. Όμως η Μαρία
δεν έχει πεθάνει... συνεχίζει να ζει μέσα στο κορμί της Κατερίνας
Ράγιου. Σχεδόν ένα χρόνο μετά το άδικο χαμό της Μαρίας , ένα παιχνίδι
της μοίρας , φέρνει την μητέρα της, σε επαφή με την Κατερίνα Ράγιου.



Το παιχνίδι της μοίρας



Τη συγκλονιστική αυτή ιστορία αφηγήθηκαν οι δυο γυναίκες , η
Κατερίνα Ράγιου και η μητέρα της αδικοχαμένης Μαρίας, Αθανασία
Χριστοδούλου.

Η Κατερίνα Ράγιου, μητέρα δύο κοριτσιών 10 και 19 ετών, ήρθε στην
Ελλάδα το 1997. <<Ήμουν στη πρώτη Δημοτικού όταν μας έκαναν στο σχολείο
μαντού για τη φυματίωση. Τότε τις σύριγγες τις έβραζαν. Φαίνεται όμως
ότι αυτήν που χρησιμοποίησαν σε μένα δεν την έβρασαν καλά και κόλλησα
ηπατίτιδα Β. Η ηπατίτιδα έμεινε σε λανθάνουσα μορφή για πολλά χρόνια
ώσπου μια μέρα <<ξύπνησε>> φέροντας μαζί και την ηπατίτιδα D που μου
κατέστρεψε το συκώτι. Το πάλεψα σχεδόν 30 χρόνια, δεν κάπνιζα, δεν
έπινα δεν είχα παρέες γιατί οι άλλοι κάπνιζαν και έπιναν. Μπαινόβγαινα
στα νοσοκομεία και χάρη στα φάρμακα και τους γιατρούς έζησα παλεύοντας
για τη ζωή μου. Όταν έφτασα στα 36 μου χρόνια δεν μπορούσα να κρατηθώ
στη ζωή , ζούσα πια στο νοσοκομείο με υποστήριξη. Επειδή η κατάστασή
μου ήταν πολύ βαριά, βρέθηκε μέσα σε ενάμιση μήνα μόσχευμα και στις 19
Ιουλίου του 2009 έγινε η μεταμόσχευση. Το μόσχευμα ήταν από ένα
κοριτσάκι 14 χρονών. Χάρη σε αυτήν ζω σήμερα και χάρη στην ευκαιρία
που της έδωσαν οι γονείς της να <<ξαναγεννηθεί>> μέσα από μένα>>
αφηγείται η Κατερίνα Ράγιου.

<<Η Μαρία είχε ανέβει στο βουνό με τον παππού της να μαζέψει τσάι.
Γλίστρησε και έπεσε από ψηλά. Έχασε τη ζωή της από αιμορραγικό σοκ.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί το θέμα της δωρεάς
οργάνων. Όμως κι εγώ και ο σύζυγός μου είμαστε δοτικοί άνθρωποι και
έτσι μεγαλώσαμε και τα παιδιά μας. Γι αυτό και δώσαμε τα όργανα του
παιδιού μας και σώθηκαν 6 άνθρωποι. Είμαι σίγουρη πως αν μπορούσαμε να
τη ρωτήσουμε τη Μαρία μας θα μας έλεγε κι αυτή να δώσουμε τα όργανά
της>> διηγείται η Αθανασία Χριστοδούλου.



Μία τυχαία γνωριμία



Η Κατερίνα και η Αθανασία γνωρίζονται αλλά δεν έχουν συναντηθεί
ακόμη. Σχεδιάζουν όμως να βρεθούν το Πάσχα. Πώς όμως έγινε και ήρθαν
σε επαφή οι δύο γυναίκες;

Ο ένας νεφρός της Μαρίας μεταμοσχεύθηκε στην 11χρονη Μαριάννα από
την Κρήτη , ενώ το ήπαρ στην Κατερίνα Ράγιου. Τρεις μήνες μετά το
θάνατο της κόρης της η Αθανασία Χριστοδούλου πληροφορείται από μία
γνωστή της, που γνώρισε τη Μαριάννα στο νοσοκομείο, ότι το κοριτσάκι
είχε κάνει μεταμόσχευση νεφρού από ένα 14χρονο κορίτσι από τα Ιωάννινα
που έχασε τη ζωή του από πτώση.

<<Κατάλαβα ότι η Μαριάννα είχε πάρει το νεφρό της κόρης μου. Από
την οικογένειά της μάθαμε για την Κατερίνα που έκανε τη μεταμόσχευση
στο ίδιο νοσοκομείο με τη Μαριάννα. Τότε δεν ήμουν ψυχολογικά καλά.
Αλλά μετά από ένα χρόνο αποφάσισα να επικοινωνήσω μαζί τους. Έτσι
μιλήσαμε στο τηλέφωνο αλλά δεν έχουμε βρεθεί ακόμη. Με την Κατερίνα
μιλάμε στο τηλέφωνο αλλά είναι σαν να τη ξέρω>> εξηγεί η Αθανασία
Χριστοδούλου

<<Εγώ επικοινωνώ τακτικά με την οικογένεια της Μαρίας. Ανταλλάσουμε
δώρα μεταξύ μας, μιλάω στο τηλέφωνο με τα αδελφάκια της , δυο
κοριτσάκια 9 και 11 χρονών, κάνω πλάκα μαζί τους. Μας βρήκαν τυχαία οι
ίδιοι γονείς της Μαρίας. Βρήκαν το σύζυγό μου και τον ρώτησαν πώς
είμαι στην υγεία μου. Μετά από αυτό επικοινώνησα κι εγώ και τους είπα:
<<Στη Θεσσαλονίκη έχετε μια κόρη>>. Τώρα συζητάμε μήπως και το Πάσχα να
βρεθούμε οικογενειακώς>>, λέει από την πλευρά της η Κατερίνα Ράγιου



Το μήνυμα



Οι δυο γυναίκες δίνουν ένα μήνυμα ζωής και ελπίδας.

<<Όταν χάνεις κάποιον δικό σου και δεν έχει άλλη ελπίδα πρέπει να
ξέρεις ότι δωρίζοντας τα όργανά του η καρδιά του συνεχίζει να χτυπά.
Κι αυτό σου απαλύνει τον πόνο>>, λέει η Αθανασία Χριστοδούλου.

<<Ζω χάρη στη Μαρία και παλεύω για κείνη. Είναι δύσκολο να χάνεις
το παιδί σου. Εκείνη τη στιγμή λες: <<είναι άδικο, γιατί να συμβεί;>>.
Για να μη φύγει άδικα το παιδί σου πάρε όλη τη δύναμη στα χέρια σου
και πες: <<εγώ θα σε κρατήσω ζωντανό>> και δώρισε τα όργανά του. Με μια
δωρεά όλα τα όργανα θα μπορέσουν να λειτουργήσουν σε ένα ξένο σώμα ,
σε μια ξένη πόλη σε μια ξένη χώρα. Σκέψου πως το παιδί σου έφυγε για
σπουδές στο εξωτερικό ή ότι πήγε αλλού να κάνει οικογένεια. Δώσε του
μια ευκαιρία να <<ξαναζήσει>> βάλε μια υπογραφή για να το κρατήσεις
ζωντανό>> προσθέτει από την πλευρά της η Κατερίνα Ράγιου.