Το πρώτο χάμπουργκερ "του σωλήνα", το οποίο θα προέρχεται από
βλαστικά κύτταρα κρέατος καλλιεργημένα στο εργαστήριο, θα είναι έτοιμο
για σερβίρισμα έως τον Οκτώβριο, καθώς οι Ολλανδοί επιστήμονες που
αναπτύσσουν τη σχετική -και επίμαχη- τεχνολογία την έχουν βελτιώσει
σημαντικά, όπως ανακοίνωσαν.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μαρκ Ποστ, επικεφαλής του
τμήματος φυσιολογίας του πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, πιστεύουν ότι το
εργαστηριακό κρέας τους θα είναι ταυτόσημο με ένα πραγματικό μπιφτέκι
και θα είναι κατάλληλο για μαζική κατανάλωση, όπως έκαναν γνωστό στο
ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης
(AAAS), στο Βανκούβερ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τις
βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Τέλεγκραφ".

Βέβαια, λόγω του υψηλού κόστους της έρευνας, που έχει
χρηματοδοτηθεί από ένα ανώνυμο πάμπλουτο χορηγό, η "τιμή" του πρώτου
"χάμπουργκερ του σωλήνα" θα είναι μάλλον απλησίαστη, καθώς θα φθάνει
τα 250.000 ευρώ. Όμως, κατά τους ερευνητές, η τιμή θα πέσει κάθετα,
όταν αρχίσει η μαζική παραγωγή του, με τελικό στόχο αυτού του είδους
το κρέας να γίνει εμπορικά διαθέσιμο κάποια στιγμή- μια προοπτική που
δεν είναι πάντως ευχάριστη για όλους.

Το "κρέας του σωλήνα" θα είναι δυνατό να προέρχεται από βλαστικά
κύτταρα μοσχαριού, χοίρου, κοτόπουλου ή αρνιού, ώστε να καλυφθεί κάθε
πιθανή ζήτηση, με δεδομένο ότι η παγκόσμια ζήτηση προϊόντων κρέατος
αναμένεται να διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 40 χρόνια. Οι υπέρμαχοι
του εργαστηριακού κρέατος επισημαίνουν τις σοβαρές οικολογικές
συνέπειες που θα έχει μια τέτοια ανάπτυξη της κτηνοτροφίας διεθνώς,
αντιτείνοντας ότι το τεχνητά παραγόμενο κρέας συνιστά μια διέξοδο
φιλική προς το περιβάλλον, αντίληψη που δεν συμμερίζονται όμως όλες οι
πλευρές.

Οι ερευνητές αρχικά παρήγαγαν στο εργαστήριο, μέσω καλλιέργειας
των βλαστοκυττάρων, μικρές λωρίδες μυϊκού ιστού χοιρινού, ενώ τώρα,
όπως ανακοίνωσαν, έκαναν κάτι ανάλογο με το μοσχαρίσιο κρέας,
φέρνοντας έτσι πιο κοντά την προοπτική ενός τεχνητού "μπέργκερ".

Όπως είπε ο καθηγητής Μαρκ Ποστ, «τον Οκτώβριο, θα δείξουμε
δημοσίως ότι μπορούμε από τα βλαστικά κύτταρα να δημιουργήσουμε ένα
προϊόν που θα μοιάζει εξωτερικά με κρέας, θα έχει την υφή του και,
καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα έχει επίσης τη γεύση του κρέατος». Η
λήψη των αναγκαίων βλαστικών κυττάρων, όπως είπε, θα γίνεται από λίγα
ζώα-"δωρητές" που θα σφάζονται γι' αυτό το λόγο. Κάθε ζώο-"δωρητής" θα
είναι σε θέση να "παράγει" περίπου ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο
κρέας εργαστηρίου, σε σχέση με το κρέας που αποδίδει κατά τη σφαγή του
και μόνο.

Η δημιουργία ενός χάμπουργκερ "του σωλήνα" θα χρειάζεται 3.000
λωρίδες τεχνητού μυϊκού ιστού, κάθε μία από τις οποίες θα έχει μήκος
τριών εκατοστών, πλάτος ενάμισι και πάχος μισό χιλιοστό, ενώ θα
απαιτεί περίπου χρόνο έξι εβδομάδων. Οι λωρίδες αυτές θα αναμιγνύονται
με άλλες 200 λωρίδες λιπώδους ιστού, που θα έχουν παραχθεί με ανάλογο
τρόπο και θα συμπιέζονται από κοινού σε μια ενιαία μάζα.

Για την αρχική καλλιέργεια του κρέατος, τα βλαστικά κύτταρα
τοποθετούνται σε ζωμό που περιέχει θρεπτικές ουσίες και ορό από έμβρυο
μόσχου. Στην πορεία, τα βλαστοκύτταρα μετατρέπονται σε μυϊκά κύτταρα
και πολλαπλασιάζονται δεκάδες φορές. Οι τελικά παραγόμενες λωρίδες
μυϊκού ιστού τεντώνονται με ειδικό μηχανισμό και διατηρούνται
εύκαμπτες. Προς το παρόν έχουν ένα κίτρινο-ροζ χρώμα, αλλά οι
ερευνητές ευελπιστούν ότι σύντομα το χρώμα τους θα γίνει πιο
"κρεάτινο".

Οι ολλανδοί επιστήμονες εκτιμούν ότι, αν δοθούν οι κατάλληλες
άδειες από τις αρμόδιες δημόσιες αρχές και αν υπάρξει η κατάλληλη
χρηματοδότηση, η βιομηχανική παραγωγή "κρέατος του σωλήνα" θα είναι
πραγματικότητα σε δέκα, το πολύ είκοσι χρόνια. Όμως για τη δημιουργία
άλλων ειδών κρέατος πέρα από τα χάμπουργκερ, όπως οι μπριζόλες, τα
πράγματα θα είναι πιο δύσκολα, επειδή χρειάζονται πιο μεγάλες λωρίδες
τεχνητού κρέατος και αυτό προϋποθέτει την παροχή τεχνητού αίματος.

Από την άλλη, ο Μαρκ Ποστ δεν δίστασε να δηλώσει ότι η νέα τεχνική
θα μπορούσε να αξιοποιήσει τα βλαστικά κύτταρα και άλλων ζώων. «Θα
μπορούσαμε να φτιάξουμε κρέας από "πάντα". Είμαι σίγουρος για αυτό»,
τόνισε. Πόσοι όμως θα το έτρωγαν, έχοντας το χαριτωμένο αρκουδάκι
πάντα στο μυαλό τους;