Οικογενειακή υπόθεση είναι για δύο αδερφές στη Θεσσαλονίκη ο εθελοντισμός, η αλληλεγγύη και η ευαισθησία για τα άτομα με αναπηρία ,καθώς προσφέρουν και οι δύο τον χρόνο και την αρωγή τους σε τρόφιμους Ιδρύματος, παράλληλα με τις σπουδές τους.

   Η Χριστίνα και η Ευτυχία Καμπράγκου, 22 και 20 χρόνων αντίστοιχα, φοιτήτριες στο Τμήμα Φυσικοθεραπείας στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, προσφέρουν από την αρχή των σπουδών τους, εθελοντική εργασία στο Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων "Αγ. Παντελεήμων".

   "Όταν πρωτοπήγα, στενοχωρήθηκα πολύ, αλλά μετά κατάλαβα ότι όπως με έχουν αυτοί ανάγκη, έτσι τους έχω κι εγώ" λέει  η 22χρονη Χριστίνα, με αφορμή τη συμμετοχή της σε εκδήλωση για τον εθελοντισμό, που διοργάνωσε  το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (ΚΚΠΠΚΜ).

   "Μαζί με αυτούς, έμαθα πώς να σέβομαι τον άλλον γενικότερα, όχι μόνο το άτομο με αναπηρία και πώς να τον αντιμετωπίζω γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός" περιγράφει την εμπειρία της η Χριστίνα, εστιάζοντας στο γεγονός ότι χρειάστηκε χρόνο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που ήταν στο Ίδρυμα, κυρίως γιατί φοβόντουσαν οι ίδιοι την απόρριψη.

   "Η αδερφή μου 'τράβηξε' και μένα για εθελοντική εργασία στο Ίδρυμα, όπου κατάλαβα ότι κι εγώ το χρειαζόμουν για να μάθω από τους περιθαλπόμενους τον σεβασμό στην ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου. Εξάλλου, με αυτή την επαφή μου, έμαθα να αναγνωρίζω εύκολα, έξω από το Ίδρυμα, ανθρώπους με δύσκολα ψυχολογικά θέματα" τόνισε η 20χρονη Ευτυχία.

   Όσο για τον τομέα σπουδών που επέλεξαν και οι δύο αδερφές, η απάντηση ήταν ενδεικτική: "Θέλαμε ένα επάγγελμα απ' όπου θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τον κόσμο και να συμβάλλουμε στην ποιότητα της ζωής τους"...

   Εθελοντής - συνδετικός κρίκος με την κοινωνία

   "Ο εθελοντής συμβάλλει στην αποδόμηση των αρνητικών και φοβικών εικόνων που διακινούνται μέσα στην κοινωνία -τουλάχιστον στην ελληνική- για τους αναπήρους και τους διαφορετικούς, γίνεται φορέας αλλαγής και ενεργός πολίτης στην κοινωνία" λέει  η πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (ΚΚΠΠΚΜ) Συλβάνα Καρασαββίδου, με αφορμή την ομιλία της στην εκδήλωση για τον εθελοντισμό.

   Άλλωστε, για την ίδια, "οι εθελοντές όπως και οι άνθρωποι που ζουν στα κλειστά ιδρύματα, είναι κομμάτια της ίδιας κοινωνίας που συγχρόνως ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους ιδεών".

   "Οι εθελοντές γίνονται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους περιθαλπόμενους και την κοινωνία και αποτελούν 'παράθυρο΄' προς αυτήν. Ο εθελοντής, επίσης, θα λειτουργήσει ως ένζυμο και μέσα στην κοινωνία, θα μεταφέρει τις εμπειρίες του, θα συζητήσει με τους φίλους του και την οικογένεια του, θα περιγράψει τα συναισθήματα του, τις χαρές αλλά και τις συγκινήσεις που έζησε και θα δώσει εξηγήσεις για όσα οι άλλοι δεν γνωρίζουν για τα ιδρύματα και τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται σε αυτά" εκτίμησε η κ. Καρασαββίδου.

   Αναφερόμενη στο ΚΚΠΠΚΜ και τον ρόλο του, εξήγησε ότι είναι ένα από τα 12 Κέντρα της χώρας που προέκυψαν πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, από τη συνένωση δημοσίων Ιδρυμάτων και συγκεκριμένα από το πρώην ΚΕΠΕΠ Άγιος Δημήτριος, το "Ινστιτούτο Αναπτυξιακής Αποκατάστασης", πρώην Ψυχολογικό Κέντρο, το πρώην Κ.Α.Α.με.Α. Σερρών, το πρώην ΚΕ.ΠΕ.Π. Σιδηροκάστρου, το ΘΧΠ "Ο Άγιος Παντελεήμων" και τον Οίκο Ευγηρίας Κιλκίς.

   Το σύνολο του πληθυσμού που δέχεται τις υπηρεσίες από αυτά τα Ιδρύματα στην κλειστή και ανοιχτή φροντίδα ανέρχεται στα περίπου 700 άτομα- άνθρωποι με αναπηρίες και ηλικιωμένοι.

                           Οικογένειά της, οι εθελοντές

   Ως σπίτι της βλέπει, ύστερα από 17 χρόνια νοσηλείας, στο Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Άγιος Παντελεήμων, η Δήμητρα Τατιάνα Ραπάι, η οποία μεταφέρθηκε στο Ίδρυμα από τη χώρα καταγωγής της, την Αλβανία, ύστερα από ατύχημα που την καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι.

   "Ελλείψει οικονομικών πόρων, παραμένω για περίθαλψη στο Ίδρυμα, όπου από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα την αγάπη εθελοντών, οι οποίοι με αγκάλιασαν και με έβαλαν ακόμα και στην οικογένειά τους" λέει  η 36χρονη περιθαλπόμενη, εξαίροντας και αυτή τη δύναμη του εθελοντισμού.