Σημαντική πρόοδος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, ασθένειας που αποτελεί μάστιγα για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και θεωρείται ακόμη και σήμερα άγνωστης αιτιολογίας. Ωστόσο, η εφαρμογή των βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία της νόσου προς το παρόν δεν έχει τεκμηριωθεί. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι πάσχουν, σήμερα, από την ασθένεια αυτή τρεις έως πέντε χιλιάδες άτομα, στην πλειονότητά τους γυναίκες. Η σκλήρυνση κατά πλάκας, που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, επιφέροντας παροδικές ή μόνιμες αναπηρίες στον έλεγχο των κινήσεων, στην όραση και αλλού, εμφανίζεται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια και προσβάλλει κυρίως νεαρά άτομα. "Οι νεαρές ηλικίες είναι αυτές, που πλήττονται ιδιαίτερα, καθώς η νόσος «χτυπά» συνήθως άτομα 20-30 ετών, παρουσιάζοντας εξάρσεις και υφέσεις. Η σπανιότερη μορφή της νόσου είναι αυτή με την προοδευτική επιδείνωση, που προσβάλλει συνήθως την ηλικία άνω των 40 ετών και είναι αυτή με τη χειρότερη πρόγνωση, προκαλώντας συχνά μόνιμες αναπηρίες", επισημαίνει ο πρόεδρος της Ελληνικής Νευρολογικής Εταιρείας, Κωνσταντίνος Σιτζόγλου, με αφορμή την επικείμενη συζήτηση για τις νεότερες εξελίξεις αναφορικά με τη νόσο, στο πλαίσιο του 23ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ελλήνων Νευρολόγων, που θα διεξαχθεί από 14 έως 17 Μαΐου 2009, στη Θεσσαλονίκη. Η σκλήρυνση κατά πλάκας, επισημαίνει ο κ. Σιτζόγλου, δεν είναι κληρονομική νόσος, είναι όμως πολυπαραγοντική. Τα άτομα δηλαδή που πάσχουν, έχουν μια γενετική προδιάθεση, που όμως επηρεάζεται από έναν εξωγενή παράγοντα, πιθανότατα κάποιον ιό και αυτός με τη σειρά του δημιουργεί διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Σύμφωνα με τον ίδιο, "τα τελευταία χρόνια άλλαξε η γνώση των ειδικών επιστημόνων πάνω στην ασθένεια και τώρα μπορούν να έχουν πολλά στοιχεία για την πρόγνωσή της, χάρη στη νευροαπεικόνιση του εγκεφάλου με τη μαγνητική τομογραφία. Επιπρόσθετα, η μέθοδος αυτή τούς βοηθά πάρα πολύ στη διάγνωση περιστατικών, που παλαιότερα ήταν δύσκολο να τοποθετηθούν στην ακριβή τους βάση". Εξέλιξη, όμως, υπάρχει και στη θεραπεία της νόσου. Σήμερα, χάρη στα νέα φάρμακα υπάρχει η δυνατότητα, με συνεχή θεραπεία, να προφυλάσσεται ο άρρωστος από υποτροπές ή και να επιβραδύνεται η εξέλιξη της νόσου. Αντίθετα, η κλινική εφαρμογή των βλαστοκυττάρων σε χρόνιες νευρολογικές παθήσεις και ιδιαίτερα τη σκλήρυνση κατά πλάκας και την πλαγία μυατροφική σκλήρυνση, δεν τεκμηριώνεται επαρκώς και με ασφάλεια, τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική περίοδο με βάση τα ισχύοντα επιστημονικά δεδομένα και τη συνεχιζόμενη πειραματική έρευνα για τη συμπεριφορά και τις ιδιότητές τους. Όπως εξηγεί ο κ. Σιτζόγλου, σύμφωνα με τα διεθνή βιβλιογραφικά δεδομένα, η χρήση βλαστοκυττάρων στη νευρολογία αποτελεί μελλοντική δυνητική θεραπευτική προσέγγιση της νόσου, στη βάση των δεδομένων από τη βασική-πειραματική έρευνα, που διενεργείται. Δεδομένων των αναπάντητων ερωτημάτων και υπό τις παρούσες συνθήκες, η χρήση των βλαστοκυττάρων μόνο στο πλαίσιο κλινικής ερευνητικής μελέτης μπορεί να νοείται, πάντοτε, ωστόσο, με όρους που επιβάλλει η νομοθεσία και οι κανόνες της ιατρικής έρευνας και δεοντολογίας κατά περίπτωση. Αρμόδια για την επίσημη έγκριση μιας τέτοιας κλινικής μελέτης είναι θεσμικά, για το σκοπό αυτό, όργανα της πολιτείας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ